گلیشینگ اوغلوما منگزار

غریب اول شب به منزل مادرش رسید و دید که مادر و خواهرش در اثر گریه زیاد چشمانشان کور شده ! از در وارد شده و با صدای بلند گفت: "السلام علیکم ! ای مادر مهمان نمیخواهید ؟" مادر جواب سلامش را داد و گفت:"فرزندم ما هر دو کوریم و همچنین هر یکی از ما بیوه و دیگری هم دختر ی یتیم است ! چیزی برای خوردن و نوشیدن و همچنین جایی هم برای مهمانداری نداریم . این اطراف انسانهای پولدار که مهمان نواز هستند زیاد است!" غریب گفت:"ای مادر من برای خوردن چیزی نمیخواهم فقط جایی برای خوابیدن به من بدهید راضی هستم. خواهر غریب گفت:"ای مادر برادرم غریب هم ممکن است الان جایی مانند این جوان غریب و بی کس باشد . بگذار اینجا بماند." مادر غریب راضی شد و غریب شب در منزل مادرش خوابید بعد از ساعتی سر صدای عروسی شنیده شد غریب بی خواب شده بود . مادرش حس کرد که مهمان بی خواب شده . از غریب پرسید:" فرزندم چرا نمیخوابی ؟" غریب گفت:" مادر این سر و صداها چیست ؟" مادر جواب داد:"فرزندم درد من را تازه نکن !شاه عباس دخترش شاصنم را به کسی به اسم شاه ولید میدهد ! شاصنم هفت ماه مهلت خواسته و امروز آخرین روز مهلت است و این سر و صدا شروع عروسی شاه صنم با شاه ولید است. " چشمان مادر گریان شد ! غریب گفت: اگر اینطور است بهتر است من هم به این عروسی بروم چه میگویی مادر؟". مادر جوا ب داد :"خودت میدانی!" اگر دوست داری بروی برو!" غریب رو به مادرش گفت:"مادر من دوتار ندارم میتوانی دوتاری برای من گیر بیاوری؟" مادر غریب گفت:" فرزندم من پسری به اسم غریب داشتم او تنها پسرم بود ! از او فقط این دوتار مانده که یادگار او است و تنها چیزی است که آتش دل من را آرام میکند ." مادر هنوز حرفش تمام نشده بود که خواهر غریب دوتار را از دیوار برداشته به طرف غریب دراز کرد ! غریب دوتار را گرفت و سیمهایش را تنظیم کرد و شروع به دوتار زدن کرد !

مادر غریب دوتار زدن مهمان را به دوتار زدن غریب تشبیه کرد و گریان و نالان غزلی خواند:

حلب شیرواندان یول آشیب گلیشینگ اوغلوما منگزار

سر پرده دن موقام کسیب چالشینگ اوغلوما منگزار

اوچ یوز آلتمیش اللی غایب بو غریب جان یاندی کویوب

هر سحرلر صنم دییب نالیشینگ اوغلوما منگزار

حلب شیروانا باریبان جبری جفالار گوریبان

زعفران دک سارغاریبان سولوشینگ اوغلوما منگزار

گوزوم یوق یوزونگ گورماگه مجالیم قالماز سورماغا

قراریم گیتدی دورماغا بولوشینگ اوغلوما منگزار

عبادان دییر جانیم کویر قان آغلاسام رقیب دویار

سوزلرینگی جانیم سویر یانیشینگ اوغلوما منگزار

عبادان مادر غریب رو به غریب کرد و گفت : زیبا دوتار میزنی حالا فرزندم ! اینک با این ساز یک غزل هم برای من بخوان . غریب تازه داشت غزل میخواند که مادرش صدای او را به صدای پسرش تشبیه کرد و دوباره غزلی خواند:

حق اوزی یترگین عزیز میهمانیم جانیما منگزدی نالیشینگ سنینگ

تیز خبرینگ برگیل چیقمازدان جانیم جانیما منگزدی سوزلشینگ سنینگ

بیر بالام گیدیب دیر حالم گیدیب دیر دولتیم گیدیب دیر مالیم گیدیب دیر

غریب آدلی منینگ اوغلوم گیدیب دیر اوغلوما منگزدی تاویشینگ سنینگ

اول باشدا منینگ یازیم گیدیب دیر کولیمدن اوردگیم غازیم گیدیب دیر

قوینمدان آیریلیب قوزیم گیدیب دیر قوزیما منگزدی مالشینگ سنینگ

باغلاریم گیدیبدیر باریم گیدیب دیر بهشتیم فردوسیم حویریم گیدیبدیر

خطردان آیریلیب نریم گیدیب دیر نریمه منگزدی بوزلاشینگ سنینگ

غریب باران جایا سن هم باریب سن اونونگ بیلن سازی صحبت قوروب سن

یا غریب سن یا غریبی گوروب سن اوغلوما منگزدی نالیشینگ سنینگ

غریب گیتدی سلطان باشیم خار اولدی غریبی گورماگه گوزوم زار اولدی

آغلاماقدان ایکی گوزوم کور اولدی قوزیما منگزدی سوزلشینگ سنینگ

عبادان دییر تنده اورتیندی جانیم جسدیم ایچینده بو استخوانیم

غریب اوغلوم دییر تحقیق گمانیم اوغلوما منگزدی یانیشینگ سنینگ

مادر غریب که غزلش را خواند غریب با خود فکر کرد که : اگر به او بگویم که من غریب هستم ممکنه است از خوشحالی قلبش از حرکت بایستد ! پس با غزل یواش یواش آنها را آماده میکنم." و رو به مادر غزلی خواند:

حلب دن موندا گلمیشم انه من غریبم غریب

ترکی وطن ایله میشم انه من غریبم غریب

من چکدیم کوپ آهی زاری جانیم آلدی دردی داغی

غریب اوستاد من شاگردی انه من غریبم غریب

رقیبلارا قایل بولما غریب دیسم مایل بولما

اونونگ اوچین سایل بولما انه من غریبم غریب

تیلی باغلیام دونیادا سوور یاریم گیتدی یادا

شاهمردان یتیب دادا انه من غریبم غریب

بیز هم چکیدیک جبری جفا هیچ کیمدن گورمه دیک وفا

گوزلرینگه برم شفا انه من غریبم غریب

آل چچک گیانمیش داغلار شکفته آچیلمیش باغلار

تیلیم سایرار دیدام آغلار انه من غریبم غریب

غریب قارا داغدان آشیب سینه سینا چوخ درد قوشوب

گل یوزونه پرده دوشوب انه من غریبم غریب

غریب عاشق ایچیب جامی گزدی حلب رومی شامی

گلدی آلار شاصنمی انه من غریبم غریب